bedenkingen, cultuur

RE/SISTERS, milieuproblemen door de lens van vrouwen


Nadat een paar maand geleden de belangstelling gewekt was door deze tree huggers, gaat Kek op een vakantiedonderdag naar Antwerpen voor een bezoek aan de tentoonstelling re/sisters!


Deze tekst is te lezen op de website van het FOMU.
Re/sisters onderzoekt de verbondenheid tussen de intensieve exploitatie van de aarde en de sociale uitbuiting van vrouwen en minderheden. De tentoonstelling heeft wortels in het ecofeminisme, een stroming die ontstond in de jaren 1970 en die vandaag springlevend is.
Re/sisters zet het publiek oog in oog met vrouwen en gemeenschappen die protesteren.
Net zij lopen vaak voorop om de aarde te verdedigen en te herstellen. Zij zien hun eigen onderdrukking en de uitputting van de planeet als resultaat van dezelfde economische en politieke krachten.


Kek is blij met die tentoonstelling, maar het is geen overzicht waar men vrolijk van wordt.
Wel krijg je veel inzicht in wat ‘de mens’ allemaal om zeep geholpen heeft,  en nog aan het om zeep helpen is.
En dat het natuurlijk altijd om geld gaat, en dat het altijd ten koste van het ecosysteem gaat en niet in het minst ten koste van de mensen die ervan afhankelijk zijn.

De foto’s, video’s en andere kunstwerken zijn deze keer door de lens en van de hand van uitsluitend vrouwen. 
Kek is er zeker van dat evenveel mannen kunnen gevonden worden met aandacht voor deze problematiek, maar het zijn deze keer dus vrouwen!

Ook actievoerders die in de foto’s geportretteerd zijn, zijn overwegend vrouw.


De tentoonstelling is opgesteld over twee verdiepingen!
We beginnen hier.

In de eerste zaal zien we een paar bijzondere creaties, en proberen we de witte letters op roze bladen te lezen: niet eenvoudig voor oudere ogen.

Verder worden de achtergronden paars, donkerder roze, lichtgroen … Maar de tekst blijft moeilijk te lezen!

Deze foto is van Chloe Dewe Matheus.
Het baden in ruwe olie in het kuuroord Naftalan in Azerbaijan zou gezondheidsvoordelen opleveren.

Mabe Bethônico toont de verwoestende impact van twee mijnrampen in Brazilië. 
Ze knipte alle tekst uit de krantenartikels die er over verschenen en hield alleen de beelden over. Het resultaat is opvallend!
Afval van de mijnindustrie overspoelde dorpen en had een zeer negatieve invloed op het leven in rivieren en op de lokale bevolking.

Bovenstaande twee foto’s en de campagnespot komen uit de reeks ‘The Cipko Tree Huggers of the Himalayas’ van Pamela Singh.
Vrouwen uit de Himalaya in Noord-India klampen zich vast aan bomen om ze te redden van boomkap.
Ontbossing in deze gebieden leidt tot tekorten aan brandhout en water. Vrouwen zijn daar het eerste slachtoffer van.

De recente video van Susan Schippli, Cold Rights, opent Kek haar ogen voor een probleem waar ze nog niet echt over nagedacht had!
De film, met prachtige beelden, gaat over de arctische gebieden van Canada en de VS. 
Die, en hun bewoners, hebben zwaar te lijden onder de opwarming van de aarde.
Susan Schippli eist met de film ‘koude rechten’ op! Ze onderzoekt ondermeer ook hoe het juridisch zit met landsgrenzen bij het verdwijnen van het ijs.
Hier is een link naar de video!

Hieronder een reeks foto’s van het project Touch Sanitation.
Het is een verslag van een performance door Mierle Laderman Ukeles, die in New York de hand ging schudden van 8500 vuilnismannen.

Op het einde van de tentoonstelling is er een knus ingericht hoekje waar een film speelt.
In de film komen vier vrouwen met een alternatieve levensstijl aan bod.
Ze zoeken verbinding met hun omgeving en gaan er met veel respect mee om.
We kijken enkel een stukje over de ‘wildplukster’.
We vinden dit deel van de tentoonstelling eigenlijk een beetje naast de kwestie. Het is met een aantal aardbewoners van ruim 7,9 miljard niet voor iedereen mogelijk om op die manier te gaan leven. En sowieso worden alle problemen die in de foto’s doorheen de tentoonstelling aangekaart worden er niet mee opgelost! 

Om deze blog af te sluiten nog een mooi beeld van Mónica de Miranda.
Het maakt deel uit van haar project The Island, waarin ze de Afrikaanse diaspora en het Europese koloniale verleden onderzoekt.
Heerlijk detail hoe die afhangende grassen op de foto van de kliffen geborduurd zijn!

Er zijn nog veel meer boeiende projecten te zien!

Ga vooral zelf kijken.
De tentoonstelling loopt nog tot eind augustus.
Standaard