varia

Dingo

Dingo was vroeger een van Doppe haar knuffels, 
niet de liefste, maar met voorsprong de grootste.
Hij is er nog altijd en wordt nu geknuffeld door Remus en Ada. 
Vooral Ada is fan van Dingo!

En zo gebeurde dat Kek na het laatste bezoek van Ada een berichtje kreeg van Zoé:
stuur eens een selfie van jou en Dingo voor Ada!

Zo geschiedde, en het bleef niet bij een selfie…
Volg mee met de avonturen van Dingo!
Het zijn allemaal GSM-foto’s, dus de kwaliteit is niet heel goed.































Tot zover de meeste Dingo-foto’s die er ondertussen zijn.

Kek haar inspiratie is een beetje op.
Het is trouwens geen sinecure om Dingo te vervoeren.
De IKEA-zak kent alweer een nieuwe toepassing …



Ada moet dringend zelf eens op de foto met Dingo!
Hoe kunnen daar nu nog geen foto’s van zijn?


Standaard
varia

December 2022

December is alweer bijna voorbij!
 De maand van de verplichtingen, de overconsumptie, de verspilling, …

Voor Kek is december ook de maand om te beginnen nadenken over de eindejaarskaartjes en -wens.

Het begon een beetje vroeger dan normaal met een activiteit bij de “Klavertjes”.
Of eigenlijk begon het met dit filmpje!
Of nog beter, het begon met Doppe, die altijd op zoek is naar boeiende activiteiten voor de “Klavertjes” en die vellen plastiek nodig had?

In elk geval, een beetje zee spreekt Kek altijd wel aan, en dus was er ineens een plan voor de kaartjes.

Kek haar keukentafel is zodoende een paar weken een beetje atelier geweest
en het blauw uit de oude waterverfdozen is bijna op, 
na 40 kaartjes.

Je hebt dus nodig:
blanco kaarten,
Kek had er nog liggen van een vorige creatieve bui, maar ze kocht er nog bij.
Bruine deze keer.
Dat was niet zo’n goed plan omdat er veeeeel verf nodig is om de ondergrond te dekken.

 waterverf en platte verfborstel,
Het verven van de achtergrond in horizontale lijnen gaat het best met een platte borstel.
Veel soorten blauw, beetje groen, beetje paars of wit …

een transparant (of een ander doorzichtig vel plastiek), een watervaste stift, een cuttermes,
om eilandjes te tekenen en uit te snijden.

– een sponsje,
om de eilandjes op de achtergrond aan te brengen.
Dat deed Kek met donkerblauwe en zwarte verf.
Het is moeilijk voor iemand met weinig geduld om na het sponsen de transparant op te heffen op een manier dat er geen vlekken komen.

 potloden,
om de eilandjes aan te kleden.
Dat deed Kek eigenlijk niet. Kek heeft geen tekentalent.
Enkel een steiger, een bootje en wat vogels lukten nog.


En toen kwam het plan om bijpassende postzegels te laten maken.
Het heeft een tijd geduurd voor die geleverd werden, 
de kaartjes klaar,
Kek ongeduldig …


(De rare vlekken op de omslagen zijn de verwijderde adressen …)

Op de valreep nog de twee laatste postzegels gefotografeerd!



Uiteindelijk zijn de kaartjes nog verstuurd voor eindejaar…

Kek is nu weer creatief genoeg geweest voor een heel jaar!


Standaard
cultuur

Shin Hanga in Brussel

Wie Japan zegt, zegt verfijning.
 In de traditionele kunstvormen, de prenten en het lakwerk, is die verfijning overweldigend. 
Tel daarbij het eeuwenlang gerijpt vakmanschap op en het resultaat benadert de perfectie!

Momenteel loopt in het Brussels Museum voor Kunst en Geschiedenis de tentoonstelling Shin Hanga, letterlijk vertaald Nieuwe Prentkunst.



Er zijn meer dan 300 prenten tentoongesteld.
Niet alleen nieuwe prenten, van begin 20ste eeuw (Shin Hanga dus), maar ook oude prenten zijn er in te zien!
Want ja, vóór Shin Hanga was er Ukiyo-e of “prenten van een vliedende wereld”.
Vanaf midden 18de eeuw raakte Ukiyo-e ook in Europa bekend. 
Een van de bekendste kunstenaars van toen is Hokusai, 
en zijn “Grote golf” is allicht zijn bekendste werk


Midden negentiende eeuw kwam Japan meer en meer in contact met het Westen, en dus ook met ondermeer fotografie. Hierdoor raakte Ukiyo-e een beetje op de achtergrond.

In het begin van de twintigste eeuw kwam dan de uitgever Watanabe Shõzaburõ met zijn nieuwe prenten! Een van de eerste kunstenaars waar hij mee samenwerkte was de Oostenrijkse Fritz Capelari.



De thema’s in de nieuwe prenten zijn niet anders dan die in de oude prenten: mooie vrouwen, landschappen, kabuki-acteurs en bloemen en vogels! 




Ook de eeuwenoude techniek wordt minutieus toegepast. En daarbij is letterlijk alles van belang! Het soort papier, de behandeling van dat papier, het hout waaruit de woodblocks gesneden worden, de gereedschappen waar in het hout mee gekerfd wordt, de pigmenten die gebruikt worden voor de kleuren op de prenten …

In veel prenten merken we de fascinatie voor de maan.
Ook sneeuw en regen zijn goed vertegenwoordigd in de natuur- en landschapsprenten!

Om af te sluiten nog deze prent, waarbij de zorg voor oude en/of speciale bomen getoond wordt. De eerste keer dat Kek in Japan kwam (1986) viel het haar op hoe bomen daar gekoesterd worden…

Nu is er natuurlijk opnieuw een beetje druk om toch nog eens naar Japan te gaan …

Jullie kunnen nog tot 15 januari deze prachtige prenten gaan bekijken in het 
Standaard