bedenkingen

De geur van vroeger

Het is op een wandeling vroeg in de ochtend
dat het gebeurt.
Ergens is iemand zijn gras al aan het afrijden is en kijk,
Kek wordt in één associatie terug kind in de Guido Gezellestraat.
De geur van gemaaid gras met een vleugje benzinelucht:
meer is er niet nodig om meer dan 60 jaar terug in de tijd geworpen te worden.

Veel van Kek haar kindertijd speelde zich af bij Mémé, de grootmoeder langs vaders kant.
De gazon was Pépé zijn paradepaardje.
Kek moest vóór het maaien de planten uitsteken die het strakke, groene gazon ontsierden.
Denk aan paardenbloem, boterbloem, leeuwentand, …
Na het maaien moest ze met een handschaartje de lange sprieten bijknippen die de maaier niet aankon.
Enkel haar broer Filip mocht met de grasmaaier werken. 
Kek deed de stomme werkjes. 
Alles onder toeziend oog van Pépé.

Ook een pak andere geurherinneringen dateren uit die tijd en uit dat huis.
Keldergeur bv, een groot deel van het jaar vermengd met appel- en peergeur
In de kelder waren nissen met planken en daarop bewaarde Mémé haar appels en peren.

De geur van notenblad

De geur van de kegels van de ceder, die voor het huis stond

De geur van spinazie, met een hakmes fijn gehakt in een hakblok

Geur van zuur geworden soep
Mémé bewaarde soep gewoon in de kookpot in de kelder.
Dat was niet altijd safe.
Kek rook het tijdens het opwarmen altijd al, 
maar volgens Mémé was er ‘niets mis met de soep’. 

De geur van ranzige washanden, handdoeken en schotelvodden 
die in het bijkeukentje aan een haak hingen, 
waar onze monden mee proper geveegd werden en we na de afwas mee moesten afdrogen

De geur van houtvuur

De geur van gordijnen en tapijten

De herinnering aan de geur van zaagsel en die van gesmolten paraffine kennen hun oorsprong dan weer in de leestenfabriek.

Er is nog een geurherinnering!
De zaaddozen van de reuzenbalsamien…
Daar heeft Kek een vage associatie met appels mee.
En elke keer als we de zaadjes laten springen, dan is het zoeken in de herinnering waar nu juist die geur vandaan komt.
Reuzenbalsamienen zullen er vermoedelijk nog niet geweest zijn in Emelgem tijdens Kek haar kindertijd?

In elk geval, geurherinneringen zijn sterk!
Kek vraagt zich af of kinderen van nu, 
later ook zoveel herinneringen aan geuren zullen hebben?
Of misschien is het leven nu veel te ingewikkeld en gaat alles te snel om nog zulke herinneringen aan te maken?
Daar zou wel een interessante studie inzitten!


Standaard
bedenkingen, cultuur

RE/SISTERS, milieuproblemen door de lens van vrouwen


Nadat een paar maand geleden de belangstelling gewekt was door deze tree huggers, gaat Kek op een vakantiedonderdag naar Antwerpen voor een bezoek aan de tentoonstelling re/sisters!


Deze tekst is te lezen op de website van het FOMU.
Re/sisters onderzoekt de verbondenheid tussen de intensieve exploitatie van de aarde en de sociale uitbuiting van vrouwen en minderheden. De tentoonstelling heeft wortels in het ecofeminisme, een stroming die ontstond in de jaren 1970 en die vandaag springlevend is.
Re/sisters zet het publiek oog in oog met vrouwen en gemeenschappen die protesteren.
Net zij lopen vaak voorop om de aarde te verdedigen en te herstellen. Zij zien hun eigen onderdrukking en de uitputting van de planeet als resultaat van dezelfde economische en politieke krachten.


Kek is blij met die tentoonstelling, maar het is geen overzicht waar men vrolijk van wordt.
Wel krijg je veel inzicht in wat ‘de mens’ allemaal om zeep geholpen heeft,  en nog aan het om zeep helpen is.
En dat het natuurlijk altijd om geld gaat, en dat het altijd ten koste van het ecosysteem gaat en niet in het minst ten koste van de mensen die ervan afhankelijk zijn.

De foto’s, video’s en andere kunstwerken zijn deze keer door de lens en van de hand van uitsluitend vrouwen. 
Kek is er zeker van dat evenveel mannen kunnen gevonden worden met aandacht voor deze problematiek, maar het zijn deze keer dus vrouwen!

Ook actievoerders die in de foto’s geportretteerd zijn, zijn overwegend vrouw.


De tentoonstelling is opgesteld over twee verdiepingen!
We beginnen hier.

In de eerste zaal zien we een paar bijzondere creaties, en proberen we de witte letters op roze bladen te lezen: niet eenvoudig voor oudere ogen.

Verder worden de achtergronden paars, donkerder roze, lichtgroen … Maar de tekst blijft moeilijk te lezen!

Deze foto is van Chloe Dewe Matheus.
Het baden in ruwe olie in het kuuroord Naftalan in Azerbaijan zou gezondheidsvoordelen opleveren.

Mabe Bethônico toont de verwoestende impact van twee mijnrampen in Brazilië. 
Ze knipte alle tekst uit de krantenartikels die er over verschenen en hield alleen de beelden over. Het resultaat is opvallend!
Afval van de mijnindustrie overspoelde dorpen en had een zeer negatieve invloed op het leven in rivieren en op de lokale bevolking.

Bovenstaande twee foto’s en de campagnespot komen uit de reeks ‘The Cipko Tree Huggers of the Himalayas’ van Pamela Singh.
Vrouwen uit de Himalaya in Noord-India klampen zich vast aan bomen om ze te redden van boomkap.
Ontbossing in deze gebieden leidt tot tekorten aan brandhout en water. Vrouwen zijn daar het eerste slachtoffer van.

De recente video van Susan Schippli, Cold Rights, opent Kek haar ogen voor een probleem waar ze nog niet echt over nagedacht had!
De film, met prachtige beelden, gaat over de arctische gebieden van Canada en de VS. 
Die, en hun bewoners, hebben zwaar te lijden onder de opwarming van de aarde.
Susan Schippli eist met de film ‘koude rechten’ op! Ze onderzoekt ondermeer ook hoe het juridisch zit met landsgrenzen bij het verdwijnen van het ijs.
Hier is een link naar de video!

Hieronder een reeks foto’s van het project Touch Sanitation.
Het is een verslag van een performance door Mierle Laderman Ukeles, die in New York de hand ging schudden van 8500 vuilnismannen.

Op het einde van de tentoonstelling is er een knus ingericht hoekje waar een film speelt.
In de film komen vier vrouwen met een alternatieve levensstijl aan bod.
Ze zoeken verbinding met hun omgeving en gaan er met veel respect mee om.
We kijken enkel een stukje over de ‘wildplukster’.
We vinden dit deel van de tentoonstelling eigenlijk een beetje naast de kwestie. Het is met een aantal aardbewoners van ruim 7,9 miljard niet voor iedereen mogelijk om op die manier te gaan leven. En sowieso worden alle problemen die in de foto’s doorheen de tentoonstelling aangekaart worden er niet mee opgelost! 

Om deze blog af te sluiten nog een mooi beeld van Mónica de Miranda.
Het maakt deel uit van haar project The Island, waarin ze de Afrikaanse diaspora en het Europese koloniale verleden onderzoekt.
Heerlijk detail hoe die afhangende grassen op de foto van de kliffen geborduurd zijn!

Er zijn nog veel meer boeiende projecten te zien!

Ga vooral zelf kijken.
De tentoonstelling loopt nog tot eind augustus.
Standaard
Mensen, varia

De tijd, die vliegt …

En plots is het weer zo ver
Een verjaardag
Die eigenlijk al gevierd is samen met wat andere verjaardagen
Op een aprilfeest (AF) op 31 maart en volgende


Kek vindt verjaren wel een beetje lastig
Maar tegelijk is het ook wat fijn 
Dat zoveel mensen aan haar denken, op die dag
En dat ze dat ook laten weten 

‘t Gebeurt langs alle digitale kanalen
En ook nog met die goeie ouwe bpost
Zelfs per telefoon
Of is dat tegenwoordig ook digitaal

En elke webshop
Of onlinewinkel
Heeft voor Kek haar verjaardag
Een echte voucher klaarstaan

Daar kan ze
Iets mee doen, als ze wil
Verjaren gebeurt daarentegen
Geheel buiten haar eigen wil

Op deze 9 april gebeurde niet heel veel
Kek had bijna een lockdowngevoel
Beetje tuinwerk, beetje eten,
Een lekker wijntje er ook bij

Beetje wandelen, beetje lezen,
Beetje orgelen in de kerk
Alles met mate, en kijk
Dan komt Billy en is de dag voorbij

Met alle wensen
Ook veel goeie raad
En een zalige lentetuin
Kan ze er weer tegen voor een jaar

Dankuwel, iedereen!


Alles is zoveel dat een klein beetje ook nog bijna alles is
Herman de Coninck

Standaard
cultuur, Uitjes

FOLON, een kunstenaar!

Folon, of volledig Jean-Michel Folon, was redelijk onbekend bij Kek.
Enkel met het beeld dat in Knokke op een golfbreker naar de zee zit te kijken, kwam hij al eens in ‘t vizier!


La mer, ce grand sculpteur


Deze in Brussel geboren kunstenaar (hij woonde later in Parijs, in New York, in Burcy, aan de Côte d’Azur, in Monaco) heeft wel mooie werken gemaakt.
Hij begon als tekenaar, ging later aquarellen maken en nog later koos hij vol overtuiging voor beeldhouwkunst.

Er loopt nu in het Magrittemuseum in Brussel een tentoonstelling waarin werk van Folon naast dat van Magritte geplaatst is.
Hug en Kek spreken weer eens af!
De tentoonstelling vult drie verdiepingen en is chronologisch opgebouwd.
We worden met de lift, in groep naar boven gebracht.


Kek houdt niet zo van Magritte, in elk geval niet van àl zijn werk, maar het werk van Folon  kan zeker bekoren!
Het is fijn en poëtisch, humoristisch en jawel ook surrealistisch, maar niet zo ‘heftig’ als Magritte zijn werk. Kijk maar!





Bij deze sfinx schrijft Folon:
Ik teken heel vaak een oog in mijn beelden. De aanwezigheid van een immens iets dat ons ontglipt. Ik creëerde een sfinx meteen vinger op de lippen, die om stilte vraagt. Ik weet niet echt wat dat betekent. Misschien dat we de stilte van de kunst moeten beschermen.

Het is duidelijk dat Folon een heel gevoelig en betrokken kunstenaar was.

Er zijn ook een aantal werken van Magritte die Kek zal onthouden!







De titels van deze 6 werken van Magritte zitten er misschien ook voor iets tussen?
Humor was Magritte zeker ook niet vreemd!

Van boven naar onder
de collectieve uitvinding
– de brand
– de eerste dag
– zundgatprop
– het domein van Arnheim
– de waaktoestand

En ook dit is Magritte …


Na de inwendige mens te hebben versterkt in de Yummy Bowl



gaan we nog een koffie drinken en een paar beelden van Folon bekijken.
Er is namelijk ook een tijdelijke beeldenroute: klik hier!

We zien beelden in de Koninginnegalerij, op de Kunstberg, op de Kleine Zavel.



Nu heeft Kek toch veel zin om eens naar de Foundation Folon in Terhulpen te gaan!
Wie wil er mee?

Standaard
Schilde, Wandelen/natuur

Paddenochtenden

Ze zijn weer aan het trekken, de padden en de andere amfibieën!

En Kek wordt weer twee ochtenden per week zeer gelukkig van het paddenrapen in de vroegte!
Zelfs bezoek staat vroeg op om mee te gaan.
In Schilde zijn er drie overzetshifts per 24u: 
eentje om 19u,
een rond 22u,
en een ‘s morgens om 7:30.
Enkel de eerste shift is klokvast en open voor geïnteresseerden.

Op zaterdag- en zondagochtend is het rustig op de baan, zelfs de autostrade is stiller.
Enkel het geroffel van spechten,
 het gekrijs van reigers die hun ontbijt gaan halen zijn en per ongeluk in een verkeerd nest landen, 
en heel veel vogelgefluit
is er te horen.

Maar nu iets over de overzet!
Een goede uitleg is te vinden op de website van Natuurpunt:klik hier!

Hieronder: een duplex pad! 
Het mannetje reist mee met het vrouwtje om bij het afzetten van haar eitjes, zijn sperma te kunnen doneren en zo verzekert hij zijn nageslacht!
De foto is er eentje uit de oude doos.
We zien Fien haar hand, tijdens een van de allereerste overzetacties!


Hier wordt een duplex kikker uit de emmer gehaald,


en overgezet.

Vandaag was het een stille ochtend, met in totaal een tiental dieren.


Het aantal overgezette dieren sinds het begin van de trek is op 3 maart: 2323.

In de Pont zijn dat
991 padden
325 kikkers
32 kleine watersalamanders
68 alpenwatersalamanders
en 21 vinpootsalamanders.

In de Rode Dreef zijn al
33 padden,
6 kikkers,
270 kleine watersalamanders,
448 alpenwatersalamanders 
en 124 vinpoten overgezet.

De overzet loopt normaliter nog tot eind maart/begin april
maar veel hangt af van het weer en 
van eventuele terugtrek.

En ja, er zijn ‘s ochtends nog mooie beelden te vangen!

De parkvijverfoto is van Rianne.

Wie graag eens mee komt overzetten:
afspraak om 19u stipt op de parking van de Orangerie, De Pont 45, Schilde.
Neem een zaklamp mee, en doe een fluovestje aan voor de veiligheid!
Bij nat weer kunnen laarzen handig zijn.



Standaard
bedenkingen, Snor

Een heel avontuur

Het is alweer februari, en ja, dat is voor Kek een bijzondere maand.
Dan worden er al eens dingen op een rijtje gezet.

Kek is onzeker, onzeker over veel.
Dat was ze vroeger ook al, maar het wordt erger met ouder worden.
Onzeker over veel kleine dingen,
over grote(re) dingen

Wat moet ze met de muziekschool?
En had ze nu toch niet beter een orgeltje gekocht?

Wat met het huis?
Het is er koud als het vriest. Maar nu nog werken laten uitvoeren?
Verhuizen? Daar durft ze allemaal niet aan denken …

Het probleem ‘auto vervangen’ is nu opgelost.
Met de rug tegen de muur:
de zilverpyl heeft de geest gegeven, op maandag 5 februari.
Er is al een opvolger …
En toch twijfelt Kek of ze wel de goede beslissing genomen heeft.

Wat met op reis gaan? 
Veel zin, dat wel, maar de drempel wordt alsmaar hoger.

Wat met de rest van haar leven?


Kek vraagt zich in de aanloop naar 14 februari af hoe Snor het allemaal gedaan zou hebben, stel dat de rollen omgekeerd waren geweest.
Hij alleen over …

Zou hij zijn plannen met het huis 
(isolatie, nieuwe linoleum, tegelkachel laten ombouwen, …) 
uitgevoerd hebben?
Zou hij hier überhaupt blijven wonen zijn?

Zou hij al langer een nieuwe auto gekocht hebben? 
Of zou hij het misschien verder zonder gedaan hebben?

Naar conferenties zou hij nog wel gegaan zijn, dat was zijn leven,
maar er dan één of twee weken aanbreien om op die locaties nog wat vakantie te hebben?   

Zou hij ook alleen gebleven zijn, of zou hij toch, zoals Baumgartner
 -de hoofdpersoon uit de roman van Paul Auster die hier net is uitgelezen- 
in weerwil van alle (goeie) herinneringen, nieuwe relaties aangeknoopt hebben? 


Hoe zou zijn relatie met de kinderen en kleinkinderen geworden zijn?
Hij zou er zeker trots op kunnen zijn, op elk van hen!

Ja, het is weer 14 februari, bijna, 
en dat zijn dan bedenkingen die in Kek haar hoofd pruttelen.

Aan dit einde komt geen einde.
Of dat goed is of net niet, wie zal het zeggen?
Het is wat het is, zoals wel meer dingen die zich elke dag voordoen:
een heel avontuur!

Gelukkig zijn er weer padden over te zetten, 
en kikkers, en salamanders
en hangt er al wat lente in de lucht!

Zoek

Ik wil je altijd
blijven vinden,
als het aan mij ligt
altijd liever.

Bart Moeyaert
Standaard
cultuur, Uitjes

Vertraging doet deugd

Drie keer een verfrissende vertraging in drie dagen!
Naast alle hectisch gejaag in de wereld is dat een welgekomen afwisseling.

Als eerste …

In het SMAK in Gent loopt nu een tentoonstelling Sentimental Traveller van een onbekende kunstenaar, althans een Kek onbekende kunstenaar.

Karlo Katscharawa is een Georgische duizendpoot, die naast schilderijen ook poëzie pleegde en veel te jong gestorven is. 
Op zijn dertigste overleed hij aan de gevolgen van een hersenaneurysma.
Hij stierf in 1994, dus zijn oeuvre omspant ruwweg de tien jaar ervoor.

Zijn werken zijn figuratief en ze vertellen verhalen.
Talrijk zijn de citaten en de dedicaties aan vrouwen op de schilderijen.
Ze zijn vaak in het Georgisch, maar ook in het Duits, Engels en Frans lezen we tekst!
Hij signeert met Karlo Katscharawa, en Kek vraagt zich af waarom de familienaam ‘vertaald’ is naar Kacharava.

Een paar voorbeelden van zijn werk!




Naast deze werken in grijstinten zijn er ook met uitbundig kleurgebruik!




Kek heeft af en toe associaties met Ensor


of met het surrealisme van Delvaux…

Deze tentoonstelling loopt nog tot 24 april 2024.

Ten tweede was er het allereerste concert van Clangent

Het personeels- en alumnikoor van UGent ging pas in september 2023 van start met de wekelijkse repetities.
Dat samenzingen plezant is spat ervan af tijdens het optreden.
In juli komt er weer een concert. Het zal zeker op hun website aangekondigd worden!

Als derde ging Kek eindelijk naar Here kijken.

Ware het niet dat de regisseur de broer is van ‘ons’ Lien, dan was die film allicht onder Kek haar radar gebleven. 
En ja, de stap om naar een cinema te gaan kan soms erg groot zijn, 
maar om 17:30 naar de Cartoons, in goed gezelschap dan nog,
dát is toch goed haalbaar gebleken.
80 minuten rust en verstilling, mooie beelden en een fijn verhaal.
‘Subtiel’ lijkt nog het best passende epitheton voor de film.
Lees hier een recensie!
Beter kan Kek het niet beschrijven …

Standaard
varia

Victorian puzzle purses

Victorian wat???

Eerlijk!
Kek had er ook nog nooit over gehoord.
Het begon met een mooi en intrigerend prentje dat passeerde op Instagram.

Doppe en Kek gingen op zoek!
Ze vonden verschillende filmpjes en ook meer informatie.
Blijkbaar waren die ‘puzzle purses’ begin 1700 in hogere kringen, 
dat was toen tenminste duidelijk, 
geliefd als middel om dames het hof te beginnen maken!

Kek heeft er ondertussen al 3 verstuurd.
En neen, het waren geen liefdesberichten…
wel eentje naar een zieke, eentje zomaar, eentje voor een verjaardag.

Ge kunt er dus alle kanten mee uit, maar het vraagt wel tijd,
en goei gerief,
en geduld,
en inspiratie.

Van ‘t een heeft Kek al meer dan van ‘t ander.

Maar goed, zo gaat het ongeveer.

Om te beginnen heb je vierkantig papier nodig!
Als je dat niet hebt, dan ook een schaar om een A4 blad vierkant te maken!
Papier mag niet te dun zijn, maar ook niet te dik.
80gr printpapier werkt eigenlijk wel goed.

Eens er een vierkant blad is, moet er gevouwen worden,
drie soorten vouwen,
en in dit filmpje wordt dat goed uitgelegd.
Hier staat ook een goede uitleg, zonder film:

Een belangrijke stap is het omkeren van het blad om de laatste vier vouwen te maken, 
anders krijg je de ‘purse’ niet dichtgevouwen.

Na het vouwen en dichtmaken van de ‘purse’
kan het creatieve proces beginnen.

Kleurtjes, stiften, verf, 
alles kan en mag, 
tekst en tekeningen, 
gekleurde vlakken, 
symmetrisch of net niet, 
… … …
Vermits smaken verschillen zijn de mogelijkheden onuitputtelijk!
We vonden veel voorbeelden op internet … 

In het begin is het wel nog zoeken en zijn we rap content,
 maar al snel worden de eisen hoger.

Een paar van de creaties die Kek de laatste week maakte

En een paar binnenkanten


Kek maakte er ook al eentje samen met Lotte.
Lotte geloofde natuurlijk niet dat het wel een uur duurt om een ‘purse’ te decoreren!
Kek is misschien traag, maar op minder dan een uur maakte ze er nog geen een.
Dat uur hoeft natuurlijk niet in één stuk aan de purse besteed worden. 
Soms moet een laagje verf eerst drogen voor er verder op gewerkt kan worden…
Een leuke bezigheid voor donkere dagen is het zeker!
Standaard
familie, Gent

30, alreeds!

De Kliejene is zondag 30 geworden.
(Snor zou er, ook zondag, 71 geworden zijn.)

Doppe nam het initiatief om een verjaardagswandeling in de Bourgoyen te maken.
Margot zorgde voor koffiekoeken.
Er viel een beetje sneeuw.
Remus en Ada waren in hun nopjes.

Meer moet dat niet zijn!










Daar gekomen en na de mangosnack,
keren de kleintjes en hun ouders terug. Ze installeren zich alvast in het bezoekerscentrum.

Wij wandelen verder rond de Bourgoyen!

Even later zijn we terug verenigd…





Het was kort, en gezellig, maar we ‘moeten’ terug naar huis.
Daaaaaaag, tot de volgende keer!



Standaard
Uncategorized

2024 is goed ingezet

11 Kekianen die kwamen 
in het nieuwe jaar
eens langs bij Kek

Eentje moest gaan werken
op 4 januari,
toen waren er nog 10

Eentje die had koppijn en een ander
moest ook nog werken,
toen waren ze nog met 8

Drie kinders werden ook weer opgehaald,
terug naar Books,
toen waren ze nog met 5

Twee moesten er naar een feestje
in het verre Flobecq, 
toen waren ze nog met 3

Twee moesten er naar paps terug,
naar Albus, en de graafmachines
toen was er nog maar 1

Die ene is nu ook weer weg,
gedaan met het verlof,
dus nu is Kek terug alleen

1 januari




2 januari
Fotoreportage door Viktor













3 januari




4 januari





5 januari



6 januari

Standaard